Sabah günümün kötü geçeceğine inandım, evren beni cezalandırdı !

   Çookk karamsarım bu ara dostlar. Finaller bitince her şeyin düzeleceğini sanan bu naçizane bünye, büyük hayal kırıklığı yaşadı. Bütün terslikler üst üste gelir mi arkadaş ? Ne yapsam ne etsem bilemedim. Bugünü şanssız günüm ilan ediyorum. Bundan sonra 20 sayısına dikkat etmeye karar verdim. Aslında hiç böyle batıl inançlarım da yoktur. Öncelikle şunu belirtmek isterim ki benim çok garip bir ailem var. Dıştan normal görünen ama içte yalan rüzgarı kıvamında olan aileler var ya, geçin onları yavrularım. Dışta da içte de ne bok olduğu belli olan, bırakın yalan rüzgarını teksas kıvamında bir aile. Çekirdek aileden de bahsetmiyorum. Zaten annemle babam ayrı olduğundan kardeşim ve annemden oluşan bir çekirdek ailem, ve benim için tek başına dünyaya bedel bir sevgilim var. Ama sorun 2. dereceden akraba denen olaydan ibaret. 
   Kardeşim benim en büyük desteğimdir. Koca ailemde beni huzurlu hissettiren tek varlık tek dayanaktır. Annem şu arkadaş gibi olan mükemmel anne kıvamındadır. Ama gelin görün ki aile apartmanında yaşayınca hiç de uzak duramıyorsunuz diğerlerinden. Her neyse özet geçeyim dedim. 

  Bugün sevgilimle buluşacaktım. Terslikler sabahtan başladı. Bir türlü kalkamadım yataktan. Kalktım ne giyeceğimi bulamadım. Zamanım kalmadı oje süremedim. Erkeklere garip gelebilir bu yazdıklarım ama kızlar beni anlayacaklardır. Bu olanlar gıcık bir günün başlangıcına işarettir. Neyse çıktım zar zor bindim otobüse. 5 tane hanzo bağıra çağıra gülüyorlar mal mal hareketler. Buluştuk aşkla, otobüse bindik. Aşkla buluşunca her şeyin normale döneceğini sanmıştım ki asıl olay ondan sonra başladı. Hayatımda görmek isteyeceğim en son insanlar, annemin kuzenleri otobüsteydi. Ama otobüse biner binmezzz bir ses yankılanıyor. "AA Nora değil mi bu aa Noraa!!!" Ama bütün otobüs adımı öğrenmiştir o derece. Mecbur gittim yanlarına. Nasılsınız falan fıstık. Gel otur dediler yok erkek arkadaşımlayım falan dedim. Sonra arkamdan samimiyetsiz dediklerini duydum.  S**mden aşağı kasımpaşa yani. Zaten yarından itibaren bütün aile öğrenir sevdiceği. Ama yani 3 sene olmuş öğrenirlerse öğrensinler. En komiği de olayı kardeşime anlatırken en kötü ihtimali düşün kimi görmüş olabilirim dediğimde direk gördüğüm kişileri söylemesi oldu. O kadar bariz şekilde şanssızlıktı yani.


   Sonra eve geldim ve ne göreyim ??? Haydar ölmüş ! :((( Haydar kim mi ? Örümceğimdi. Bkz: Beni Benden Alanlar Part 2
   Artık kısmetse kağlumbağa alayım bare.

  Hayatımdan çıkarmak istediğim insanlar her zaman hayatımda olmaya devam mı edecekler ? İnsan evinde huzurlu olamayacaksa nerede olabilir ki başka ? Bıktım kinlerinden, nefretlerinden, dedikodularından, fesatlıklarından... İnsan ailesine güvenemeyecekse kime güvenebilir? Onların karşısında dik durmayacaksa dışarda, okulda, iş hayatında nasıl dik durur ? Ben böyle olmayacağım. Benim çocuklarım arkalarında kocaman güvenilir bir aile olduğunu bilecekler. Hayat kırsa da onları evlerine geldiklerinde iyileşecekler. Belki kendi ailem böyle olmasa ders alamayacaktım kim bilir ?