Mutluyum, mutsuzum, mutluyum, mutsuzum, mutluyum...

   Ya hayat ne kadar garip. Bir an bir şey hissediyorsun, sonra bambaşka bir şey. Çok şükür "O" yanımdaydı. Hayatım bana yine hayat, neşe verdi. Sevgilime direk hayat diyorum. Ötesi var mı işte.

  
   Allah hepimizin beyin sağlığını korusun. O kadar söylüyorum. Ben çok küçükken bir şeye çok üzüldüğümde ama kimse beni bir tarafına takmadığında psikolojik rahatsızlık tanısı koysunlar ki anlayın ne kadar kötü olduğumu diye dua ederdim. Küçücük boyumla ettiğim duaya bak. Allah'ım geri alıyorum sen koru!


   Gece gece içimi açan tek bir şey oldu. Yepyeni bir blog keşfettim, henüz sadece 7 post var ama içeriği çok iyi. Tadından yenmez. Gönlümü bu kadar fethetmesinin sebebi ise Bob Ross'la ilgili yazmış olması. Küçüklüğümde de bayılırdım, şimdi de bayılıyorum. Mekanı cennet olsun. Carlo Magno 'nun bloguna buyurun. Eminim hatırlayacaksınız hepiniz :)