Sıkıldım kendimden

   Okul dönemi, hadi artık tatil gelsin dedim hep. Tatil geldi. Liste yapmıştık Hayat'la. Onun yapacakları, benim yapacaklarım, birlikte yapacaklarımız. O tatilde yapması gerekenleri gerçekleştirmeye başladı. Ama ben yapamıyorum. Enerjim yok. Sınavlarım biteli bir hafta oldu. Ve ben sadece odamı toplayıp geçtiğim derslerin notlarını attım. Yani o kadar sıkıcı bir hayatım var ki. Sabahtan beri dizi izliyorum. 4 bölüm Fringe, 1 bölüm de Pretty Little Liars izledim. Bekliyorum ki Breaking Bad çıksın.
   İstiyorum ki sinemaya gideyim, tiyatroya gideyim, alışveriş yapayım... Ama yok! Ya neden benim hiç gücüm yok ? Neden kaldıramıyorum kıçımı ? Ne oluyor bana ?
   Kitap okumuyorum, piyano çalmıyorum, müzik dinlemiyorum... Kombin, makyaj ve saç yapmak tek etkinliğim oldu. O da dışarı çıkarken yapmam gereken şeyler olduğu için.
   Vitamin mi alsam ki ? Belki red bull içmeliyim.
   Neyse, bende şans olsa sevgilimin spor eğitmeni anasının karnından oğlan doğardı.
   

  
   O değil de, ne yaptım biliyor musunuz? 2002'den beri tuttuğum günlüklerin hepsini attım. İnsan bazı şeyleri unutuyor. Eğer unuttuklarınız kötü şeylerse, sizi üzen ya da pişmanlık duymanıza sebep olan şeylerse yazarak asla unutmamayı garantilemiş olursunuz. 
   Beyin bu. Siz de çok iyi biliyorsunuz ki düşüncelerimizi durduramıyoruz. Çoğu zaman istemediğimiz şeyler de düşünebiliyoruz. Bazen sadece sinirle ya da bir anlık salaklıkla da çok saçma şeyler düşünebiliyoruz. Ve genelde günlük yazarken çok mutlu ya da çok mutsuz olduğumuzdan salak anlarımıza denk geliyor. Ve o iki saniyeliğine aklınızdan geçmiş olan saçma düşünceyi yazarak somutlaştırmış oluyoruz. Sonra hassiktr nasıl böyle düşünürüm !!? diye kalırsınız okurken benden söylemesi. Günlük tutacaksanız da elinizden geldiğince yüzeysel yazın. Sadece kendinizin okuyacağınızdan emin olsanız bile. Çünkü çoğu zaman saklanmanız gereken tek kişi kendiniz oluyorsunuz. Ve maalesef kaçamadığınız tek kişi de kendinizsiniz. Kaçamadığımız tek şey düşüncelerimiz. Ve durduramadığımız...