Benim hayatım düsüncelerimle yönlenir belki ama, ya etrafımdakilerin hayatları ?

     Uzun süredir yazamadığımın farkındayım ve üzgünüm bunun için. İnsan okuyanları olduğunu bildiği zaman sanki yazmamak onlara saygısızlık gibi hissediyor. 5 kişi de 100 kişi de 1000 kişi de olsa fark etmiyor.


     Buraya şimdiye kadar pek özel hayatımla ilgili bir şey yazmadım. Ailemle ilgili ayrıntılı hiçbir şey anlatmadım. Hayatla, devletle, dünyayla ilgili söylemek istediğim çok şey vardı ama hepsi çok ütopikti. Onları yazmak istedim. Ama insanın kafası özel hayatında çok şeyle meşgul olduğunda o konularda da pek düşünemiyor. Bazı sorunlar yaşıyorum ve maalesef çözemem. İstersen yaparsın gibi lafların işe yaramadığı bir konu, bu nedenle elimden bir şey gelmiyor. 


      Her zaman çok büyük laflar edip sorunlara çözüm bulmaya çalışırım. En sevdiğim de " Düşüncelerin neyse hayatın da odur."  Tamam, benim hayatım düşüncelerimle yönlenir belki ama, ya etrafımdakilerin hayatları ? Ailemdeki kişilerin hayatları ? Benim düşüncelerimle yönlenmiyor. Düşüncelerimizi anlatıp yönlendirebildiğimiz kişiler vardır. Destek oluruz, çözüm yolu gösteririz. Çoğu zaman sırf yanlarında olduğumuzu bildikleri için işe yarar bu. Ama şu an çenem kopana kadar anlatsam da beni anlayamayacak biri var. Sadece dinleyip üzülecek, ama asla anlayıp söylediklerimi uygulamayacak biri. Ve kaybedersem çok üzüleceğim biri. Kendine zarar verir diye hatalarını yüzüne söylemekten korktuğum, elimi kolumu bağlayan biri. Babam. Yavaş yavaş, canım yakarak kaybettiğim kişi.