Finallerim varken ders çalışacak halim yok ya

       Yazı yazıyorum neden ? Çünkü finallere çalışmam lazım. Yani normalde de yazarım da bu saatte ayaktaysam ders çalışmam gerektiği içindir ama ben evi topladım, mutfağı temizledim, yemek yedim, sudoku oynadım, sevgilimle sohbet ettim... Finallerim varken ders çalışacak halim yok ya.
      
       Okuldaki arkadaşlarımı severim. İyi niyetlerinden de şüphem yoktur ama bugün ne ayaksa sürekli bir kıskanma muhabbeti oldu. Şöyle açıklayayım. Genelde giydiğim şeyi beğendikleri zaman iltifat ederler. Ben de normalde ederim de onlar kadar değil. Saçıma gözüme habire bir şeyler söylerler. Ben genelde haftanın ancak üç günü okula giderim. Bazen daha çok bazen daha az ama onlara göre çok az. Onlar her derse girip sürekli not tutuyorlar. Nasıl yapıyorlar anlamıyorum ama ben yapamam. Zaten geceleri uyku sorunum var sabah uyanamıyorum. Onun dışında bütün günümü sevgilime, arkadaşlarıma ya da kendime ayırmak istediğim günler de oluyor. Hem kendi evimde otururken hem de devam zorunluluğum yokken devamsızlık yapmamdan normal bir şey olamaz bence. Ama hep de ya onlarla aynı notu alıyorum ya da bazı derslerden daha yüksek alıyorum. Çünkü evde gerçekten çalışıyorum. 

       Bugün notları alıyorduk. Ne kadarını çalıştığımızı konuşurken arkadaşım "oo nora sen gelmiyorsun falan ama bizden çok çalışıyorsun, ben de seni geziyorsun sanıyordum, kıskanıyorum he biz de mi gelmesek" dedi. Sonra aradan zaman geçti diğeri bir lafıma karşılık "of tamam zaten uyuz oldum saçlarını kestirmişsin yakışmış." dedi. Yani oradan şaka gibi mi görünüyor yoksa bu insanlarda ciddi sorun var gibi mi görünüyor bilmiyorum ama gerçekten iyilerdir aslında. 
       Sorun şu ki, ben en yakın arkadaşlarımdan biriyle onu çekemediğimi düşündüğü için -ki küçük görmek gibi olmasın ama çekemeyeceğim tek bir özelliği yok- arkadaşlığımı bitirdim. Yani bu kıskançlık, arkadaştaki olumlu bir şeye uyuz olma gibi konularda hassasım. Hep diyorum bence arkadaş dediğin insanla aranda böyle şeylerin lafı olmamalı. Şakasından bile hoşlanmıyorum. 
       O yüzden çok daha önce vermem gereken kararı bugün verdim ve uyguladım. Çok samimi bile hissetsem, emin bile olsam bazı insanlara kendimle ilgili hiçbir şeyi anlatmayacağım. Dersten sonra ceza hukuku kürsüsüne gitmem gerekti ama dersle alakalı bir soru sormayacaktım, tamamen ailevi bir konuydu ve hocalarımdan birine danışmak istedim. Meğer bunlar ders için kürsüye kadar gidiyorum sanmışlar ve asıl garibi de gözlerine batmış. Demesin mi "o kadar çalışmışsın, ceza kürsüsüne gitmeler falan.." Ya sanki ders için gitsem ne olacak batıyor mu yani ? İşte önceden olsa "böyle böyle oldu, onu sormaya gittim" derdim.
       Öyle işte gıcık oldum bugün. Yarın da zaten okula gitmeyeceğim. Yani derslerden çok bu muhabbetlere ara vermek iyi geliyor bana.
       Herkes sınav döneminde bu ara. İnşallah hepinizin sınavları çok çok iyi geçer. Allah yardımcınız olsunnnn, dersin başına oturmanız gerekince ertelemeyin, hep tam sınavda çıkacak yerleri çalışın tesadüfen, tam bildiğiniz sorular gelsin, aman uyuyakalmayın, günde iki sınavınız olmasınnn... Amin. :)


       Böylece bu gece de uykum gelene kadar blogda takılarak, ders çalışmamış oldum. Mission completed.