Keske Uyuyakalabilseydim

    Yaz sonundan beri uyuyamıyordum. Son zamanlarda iyiyim artık geçti derken şimdi de uyuyamama korkusu başladı. Yani saat mesela 12 oluyor, hafiften yorgunluğumu hissediyorum ama uyuyamam diye korkup yatmıyorum. Zaman geçirmek için bloga bakıyorum dizi falan seyrediyorum saat 2 oluyor. Gözlerim acımaya başlıyor ama ya uyuyamazsam, biraz daha uykum gelsin diyorum ve biraz daha oturuyorum. Aslında okullar tatil olduğundan erken kalkmama gerek yok ama yine de zaman geçirme isteğiyle izlediğim diziler ve uyku düzensizliğim gözlerimi mahvetti. Gece aynaya bir bakıyorum gözlerim kızarmış. Hemen yatıyorum, sabah kalkıyorum daha tam geçmemiş ama geçer diyorum. Sonra döngü tekrarlandığından tekrar kızarıyor ve acıyor.


    Tabi bu durum psikolojik olarak da hiç iyi olmuyor. Sonuçta insan uykusu varken göz yanılmaları oluyor. Yorgunluk ve uykusuzluktan olduğunu bildiğim halde ürkmeye devam ediyorum. Dua okuyorum sürekli. Sonra uyumaya çalışırken en küçük sesle irkiliyorum. Aslında normal olan seslere farkında olmadan beynim o kadar duyarlı oluyor ki hemen uyanıyorum. Benim yaşımda yalnız yaşayan arkadaşlarım var, artık böyle şeyler olmamalı diyorum ama keşke annemle uyusaydım dediğim de çok oluyor. Küçükken korktuğumda hep babama sarılıp uyurdum. Şimdi sevgilimin yazdığı güzel şeyleri okuyorum. Yanımda olmadığı halde ona sarılıyorum. Ama her şeyden önce beni koruduğuna inandığım bir güç olmasaydı, dualar olmasaydı ne yapardım bilmiyorum. Saygı duyuyorum ama ateistlere böyle zamanlarda çok üzülüyorum. Şimdi izlediğim saçma diziden 40 dk lık  bir bölüm daha seyredeceğim. Ve saat neredeyse 4 e geliyor olacak. Artık sabah olduğundan rahatça uyuyacağım...