Bastığın yerleri toprak diyerek geçme tanı...

  Çoğu sıkıcı sabah gibi bindim otobüse kalkmasını bekliyorum. Taksim otobüs duraklarının oralarda dolaşan bir adam vardır. Evsiz, sürekli duraklarda uyur falan. Her zaman görüyorum böylelerini ama bu kadarını tahmin etmezdim. Camdan dışarıyı seyrederken, her zaman gördüğüm adam geldi, tam da biraz önce beklediğim durakta durdu. Yapacağı şeyin hazırlık aşamalarına başladı ama ben içimden "Hayııırrrrr!" diye bağırıyorum. Döndü otobüse arkasını (neyse ki) işedi otobüs durağına. Beynim kusmak ve kusmamak arasında gidip gelirken durakta ufaktan bir gölet oluştu. Aradan biraz zaman geçti. Bir kız geldi durağa. Elinde ponponlu eldivenleri, çıkardı çantasından sigarasıyla çakmağını, tam yakacakken çakmak yere düştü. Eğildi çakmağa, ben yavaş çekimde izler gibiyim, aldı çakmağı göletten. Ama tabi gölet dediğime bakmayın ıslak bariz ama öyle şap şup göl olmadı yani. Neyse ponponları da nasibini aldı yerden. Tepki vermek istedim ama şaka gibi bir sahne yani veremedim. Yaktı sigarasını, içti gitti. Sonra başka bir kız geldi, durakta volta atmaya başladı. Oturdu, ayaklarını topuklarını yerde sabitlemek suretiyle yere vurmaya başladı. Şap şup. Kalktı yürüdü. Ayakkabıları iz çıkardı kuru asfaltta.
 
O kız o eldivenleriyle belki küçük bir çocuğu sever, belki sevdiceğinin elini tutar. Diğeri evine girer, çıkarır ayakkabılığa diğer ayakkabıların üstüne koyar. Bilinmez. Ama düşünmek bile komik.

15 dk nın sonunda nihayet otobüs hareket etti . Son anda yaşadığım şok o kızın o ayakkabılarla otobüse binmesi ve önüme oturması oldu.
Biz duraktan uzaklaşırken yine o adamı gördüm. Üşümüş ellerini başka bir otobüsün çalışan motorunda, egzoz dumanlarının arasında ısıtmaya çalışıyordu.

Şu an çoook şaşırdım çünkü yazıya resim ararken şu an anlattığım adamı buldum. Evsiz adamın çaresizliği başlığıyla cidden resmini çekip koymuşlar. Şaşırdım harbi..